Bazı alıntı kelimelerde ünsüzler, Türkçenin hece yapısına aykırı olarak kendilerinden önceki ünlüyle hece kurarlar. Dilimizde sayılı olan bu tür alıntılar aşağıda gösterilmiştir:

Örnekler
an'ane	an'anevî	bid'at
cem'an	cür'et	cür'etkâr
cür'etkârlık	cür'etlenme	cür'etlenmek
cür'etli	cüz'î	def'aten
fer'î	gayrimes'ul	hal'etmek
hil'at	is'at	iş'ar
iş'arî	iz'aç	iz'an
iz'anlı	iz'ansız	iz'ansızca
iz'ansızlık	kat'î	kat'îleşme
kat'îleşmek	kat'iyen	kat'iyet
kıt'a	kur'a	kur'acı
Kur'an	Kur'anıkerim	mef'ul
mel'anet	mel'unmer'i	mer'iyet
mes'ul	mes'uliyet	mes'uliyetli
mes'uliyetsiz	mes'ut	meş'ale
meş'um	müt'anez'etmek	ric'at
rik'a	sun'î	sun'îlik
sür'at	sür'atle	sür'atlendirme
sür'atlendirmek	sür'atlenme	sür'atlenmek
sür'atli	şer'an	şer'î
şer’iye	şuf'a	tab’an
tel'in	tes'it	vak'a
ak'anüvis	vak'anüvislik	vaz'ıhamil
vüs'at

Aşağıdaki kelimelerde kesmeli durum iyelik eki alındığı zaman ortaya çıkmaktadır:

cem'i kat'ı tab'ı
cüz'ü men'i vaz'ı
def'i nev'i
hal'i sem'i

UZATMA GÖREVİNDEKİ DÜZELTME İŞARETİNİN KULLANILDIĞI SÖZLER DİZİNİ

Düzeltme işareti, hem uzatma hem de inceltme görevinde kullanılmaktadır. inceltme görevinde kullanılan düzeltme işareti, alıntı kelimelerdeki g, k, l seslerinin ince okunmasının söz konusu olduğu durumlarda, bu seslerden sonra gelen a ve u üzerine konmaktadır. inceltme görevindeki düzeltme işareti bu şekilde kurala bağlı olduğu için bu tür kelimelerin listelenmesine gerek görülmemiştir. Ancak uzatma görevindeki düzeltme işareti kurala bağlı değildir. Bu bakımdan bu tür kelimelerin dizininin verilmesinde yarar görülmüştür.

Bilindiği üzere uzatma görevindeki düzeltme işareti de iki durumda kullanılmaktadır. Bunlar aşağıda gösterilmiştir.

1. Yazılışları bir, anlamları ve okunuşları ayrı olan kelimeleri ayırt etmek için, okunuşları uzun olan ünlüler üzerinde:

Örnekler	Doğrusu
aciz (güçsüzlük)	âciz (güçsüz)
adem (yokluk)	âdem (insan)
adet (sayı)	âdet (gelenek, alışkanlık)
akit (sözleşme)	âkit (sözleşme yapan)
ala (karışık renkli)	âlâ (pekiyi)
alem (bayrak)	âlem (dünya, evren)
Ali (kişi adı)	âli (yüce, yüksek)
alim (her şeyi bilici)	âlim (bilgin)
ama (fakat)	âmâ (görmez, kör)
amin (kimya terimi)	âmin (dua sözü)
aşık (ayak bileğindeki kemik)	âşık (vurgun, tutkun)
ayan (belli, açık)	âyan (ileri gelenler)
batın (karın)	bâtın (iç; gizli)
dahi (bile) dâhi	(yaratıcı gücü olan kimse)
dahil (karışma)	dâhil (iç, içeri)
dar (ensiz)	dâr (ev)
fani (ışık şiddeti)	fâni (ölümlü, gelip geçici)
hadis (Peygamber sözü)	hâdis (meydana gelen)
hak (doğruluk)	hâk (toprak)
hakim (hikmet sahibi)	hâkim (yargıç)
hal (pazar yeri; çözme)	hâl (durum, vaziyet)
hala (babanın kız kardeşi)	hâlâ (henüz)
hasıl (ekin)	hâsıl (olan, ortaya çıkan)
haşa (kalın kumaş parçası)	hâşâ (asla)
havas (nitelikler)	havâs (duygular)
haya (er bezi) hayâ	(utanma duygusu)
mani (ruh hastalığı)	mâni (şiir türü; engel)
nakil (taşıma)	nâkil (taşıyan)
nar (bir meyve)	nâr (ateş)
nazım (manzume)	nâzım (düzenleyen)
rahim (döl yatağı)	rahîm (koruyan, merhamet eden)
sadır (göğüs)	sâdır (çıkan, görünen)
sari (bir tür giysi)	sâri (bulaşıcı)
şahıs (kimse, kişi)	şâhıs (sırık)
şura (şu yer)	şûra (danışma kurulu)
tabi (elbette)	tâbi (bağımlı; basıcı)
vakıf (para, mülk)	vâkıf (bilen; vakfeden)
varis (damar genişlemesi)	vâris (mirasçı)
vasi (mirası yöneten)	vâsi (geniş, engin)
yad (yabancı)	yâd (anma)
yar (uçurum)	yâr (sevgili)
zati (zaten)	zatî (kendine özgü)